Zij
staat
In
zijn schaduw
Terwijl
Alleen
een welwillend oog
Verder
kijken kan
Gelijk
de blik
De
hand voert
Die
haar bemint
Zoals
de zon
De
schaduw koestert
Zij
slechts
Kent
z’n ware tranen
De
schouder
Waarop
Hij leunen mag
Vanuit
de Schaduw
Is
Zij Zijn Zon