Hartritme
Er wordt een groot vierdaagse
bijeenkomst in het Haagse Congres Centrum gehouden waar zo’n 2000 hart en vaat
chirurgen aanwezig zijn om onder leiding van een aantal profesoren de laatste
ontwikkelingen op hun vakgebied te bespreken en in de praktijk te tonen.
Daarvoor wordt er tijdens het congres live via satellietverbindingen, om
beurten, naar een tiental academische ziekenhuizen elders in Europa geschakeld,
en in de congreszaal op een grootscherm weergegeven. Ook bestaat de
mogelijkheid om via de voorzitter in Den Haag direct contact te maken met de
demonstrerende chirurg die op dat moment in een van de operatiekamers elders in
Europa aan het werk is en via de satelliet doorgeschakeld in den Haag zicht- en
hoorbaar is. Kortom een behoorlijk ingewikkelde
klus en men heeft mij gevraagd om de meercamera regie vanuit de
universiteitkliniek Hamburg en later vanuit het Royal Brompton ziekenhuis in
Londen op me te nemen. In Hamburg wordt ik tijdens de opbouw geconfronteerd met
audiovisuele apparatuur die niet bepaald up to date is maar nadat mijn
Nederlandse technici de opname en weergave apparatuur van het Hospitaal
gesloopt en door hen geüpdatet is kan ik, zij het gehurkt in een diepe kast, het nodige
schakelwerk doen en de twee camera’s in de operatiekamer op afstand bedienen.
De fly away (een soort portable satelliet zender) wordt eveneens door mijn
technici gemodificeerd en wel zo dat de Duitse operator een satellietwagen
heeft die ook daadwerkelijk werkt. Alleen het audiosignaal een zogenaamde retour
verbinding wil niet via de satelliet werken en besloten wordt dit middels een zogenaamde
telefoonvork via een telefoonlijn van het ziekenhuis te doen met de
uitdrukkelijke voorwaarde dat deze lijn beslist vrij moet blijven en
uitsluitend door onze crew gebruikt mag
worden. De voorbereidingen door het operatieteam zijn klaar en de chirurg kan
ieder ogenblik, op verzoek vanuit Den Haag, met zijn werk gaan beginnen. De
patiënt kreeg via de liesslagader een langsoort
katheder ingebracht, met daarin een geleidedraad, en werd er via deze
katheder een soort ballonnetje ingebracht. Het ballonnetje werd daarna
opgeblazen zodat een verkalkte ader weer vrij gemaakt werd voor betere doorvoer
van het bloed. Vooraf en na de behandeling werd er via röntgen analyse gekeken
of alles correct was verlopen. Wij hadden het röntgenapparaat zo gemodificeerd
dat we zelfs de röntgen beelden via de satelliet live konden doorgeven. De
demonstrerende chirurg gaf onderhand een toelichting van wat hij deed en
beantwoorde vragen van collega’s in de zaal in Den Haag.
De verbinding verliep
vlekkeloos alleen kwam zo af en toe de receptioniste van het Hospitaal,
waarschijnlijk door een foute schakeling in de telefooncentrale, door het
commentaar van de chirurg heen. Maar zo’n detail moet kunnen. Na drie
demonstraties richting Den Haag braken we af en verkaste in per vliegtuig naar
London.
De volgende ochtend vroeg was ik aanwezig op de locatie
het Royal Brompton waar zojuist ook een meercamera regiewagen was gearriveerd.
Beslist een luxe na al dat houtje-touwtjeswerk in Hamburg. Ook hier stonden een
viertal dotter en bypass demonstraties
op het programma en wat wel geestig was dat de chirurg hier in Londen een
Duitser bleek te zijn compleet met een dik Duits Engels accent. De verbinding werd
gemaakt, Den Haag gaf de aftrap en onze Duitse chirurg mocht met de eerste
patiënt beginnen. De katheder met geleidedraad werd ingebracht waarbij
duidelijk was te zien dat deze katheder veel dikker was. De chirurg vertelde
dan ook dat hij met deze katheder iets geheel nieuws zou demonstreren en liet
een piepklein soort van happertje zien die hij later via de geleidedraad naar
binnen zou gaan schuiven om daar iets te…………………?
De chirurg viel stil, doodstil, hij trok, hij duwde,
hij duwde en trok en trok maar kreeg de katheder niet meer voor of achteruit,
het ding zat zo vast als een huis. De chirurg wenkte naar de cameraman en de
cameraman zoomde in tot een close up van de chirurg. Nou ziet een chirurg in
zijn operatie out fit er een beetje spooky uit, want alleen zijn de ogen
zichtbaar. De chirurg richtte zich, met zijn fraaie accent, tot de congreszaal met
de volgende tekst:
Voorzitter?
-Ja?
Ik was gister zelf nog in Den Haag op het congres.
Zitten er vandaag wederom 2000 collega’s van mij in de zaal?
-Dat klopt en zij volgen uw demonstratie.
Voorzitter?
-Ja?
Kunt u voor mij nagaan of er onder die collega’s iemand
is die weet hoe ik in godsnaam die katheder weer los krijg? Er barste een
lachsalvo in Den Haag los. Waarop ik in de regiewagen tegen mijn crew nogal
droog opmerkte dat’s voor het eerst dat ik met Duitse humorist mag werken.